Ze sklepienia nawy głównej zwisają piękne świeczniki (tzw. pająki) wykonane w 1607 roku przez sławnego ludwisarza Hermana Benninga. Pozostałe pająki są współczesnymi kopiami.
Interesujące są również pochodzące z lat 1603 – 1635 kinkiety na filarach o typowej dla Gdańska formie dłoni trzymającej esowato wygięte ramię na świece. Niegdyś było ich 27. Do wzmacniania blasku świec służyły ozdobne reflektory, zwane tu blakerami.
Zwróćmy jeszcze uwagę na płyty grobowe. Z dawnych 197 zachowało się około 50 – obecnie głównie w bocznych nawach prezbiterium. Najstarsza – gotycka – znajduje się w przejściu z korpusu do prezbiterium, obok kaplicy Mariackiej.
Na koniec należy przypomnieć o obiektach znajdujących się w ekspozycji w Muzeum Narodowym w Gdańsku. Jest wśród nich niezwykle cenny krucyfiks z około 1400 roku, przypisywany Janowi van der Mattenowi, figury świętych Olafa, Mikołaja Grzegorza (około 1510 rok) oraz Chrystusa i Tomasza i Pięknej Madonny z zaginionych ołtarzy, a także rzeźby Matki Boskiej, św. Katarzyny i św. Barbary (około 1530 rok), które od XVIII wieku tworzyły zwieńczenie ołtarza rzeźników.
