Cudowny obraz został przywieziony do Gdańska 21 lipca 1968 roku. Zawieruchy II wojny światowej sprawiły, iż ojcowie karmelici, uciekając przed armią bolszewicką, przywieźli obraz, ciszący się dużym kultem na Kresach do Krakowa, a następnie podarowali go kościołowi św. Katarzyny. Obraz olejny wykonany został na płótnie, następnie przyklejony do sosnowj deski o wymiarach 102x85 cm. Dzieło datowanoe jest na XVI wiek, przysłonięte złocisto-srebrzystą sukienką. Madonna przedstawiona jest jako kobietao szlachetnych rysach twarzy, dalekowzrocznym i pełnym głębi spojrzeniu, pięknie zarysowanych ustach, proporcjonalnych policzkach, zgrabnym nosie oraz wysokim czole. Spod długich, lekko falistych włosów, widoczne jest delikatnie odsonięte ucho. Postać pełna jest subtelności i zadumy. Dziedziątko przenikliwe oczka kieruje w stronę patrzących na obraz. Jego główka jest lekko przechylona, chociaż twarz skierowana została en face. Mały Chrystus stoi na malowany obłoczku. Jedną rączką chwyta dłoń swej Matki, drugą trzyma lekko otwartą. Twarz Syna kryje podobieństwo do rysów Matki, której głowę artysta otoczył jaśniejącym nimbem. W tym renesansowym obrazie znajduje się wiele cech przybliżających dzieło do stylu Łukasza Cranacha Starszego. Wybitny artysta niemiecki celował w tego rodzaju przedstawieniach Madonn. Obraz eksponowany jest w sukience sprawionej na koronację w 1777 roku.